Uçsuz bucaksız çöller, yakıcı kumlar, uykusuz geceler… Dakar Rallisi motor sporlarında eşi benzeri olmayan uzun soluklu bir macera. Gelin kendimizi çöllere vurup Dakar'ı bu denli çetin kılan özellikleri ve hem yarışçıların, hem de seyircilerin Dakar sevgisini keşfedelim.

Yazıyı okumadan önce, “Dawn till dust” ismindeki belgeseli izlemenizi tavsiye ederiz.

Kaybolmak

Dakar sadece bir otomobil, kamyon veya motosiklet yarışı değil. Bu bir dayanıklılık yarışı. Direksiyon başında veya sele üzerinde ne kadar dayanabileceğinizi test eden bir mücadele. 14 gün boyunca çöllerde gece gündüz yarışıyorsunuz ve 4000 km’den fazla yol gidiyorsunuz. O da sadece etaplarda. Dakar’ın büyük geleneklerinden biri de, kaybolmak.

Bu yarışı benzersiz kılan şeylerden biri, yarışçıların etaba çıkana kadar yolu bilmemeleri. Kervan yolda düzülür misali, kendilerine verilen yol kitabının sayfalarını çevirirken rotalarını çizerler. Tabii ki işler fena halde ters gitmeye müsaittir.

Roadbook adı verilen bu kılavuz sıralı direktiflerden oluşur. Buraya git, sonra şuraya dön, buradan devam et, 20 kilometre bu yöne git… Bu da en küçük hatanın çok büyük bir etkisi olması demek. Dakar Rallisi’ni ilk kez düzenleyen Thierry Sabine de kaybolduktan sonra ralli düzenlemeye karar veriyor.

Tamir yeteneği, kazalar

Off-road yarışları araçların canına okur. Otomobil, motosiklet, kamyon ya da ATV fark etmez, Dakar'a katılan tüm araçlar kolay tamir edilebilecek şekilde üretilir. Hafif yan paneller hemencecik sökülüverir. En kolay hasar alan parçalardan akslar, bağlantılar, direksiyon milleri kolayca değiştirilebilecek şekilde tasarlanır.

Motosikletlerdeyse benim diyen ustaya taş çıkaracak tamir ekipmanları bulunur. Çadır kampında takım mekanikerleri tamirat ve tadilatla ilgilenirken, yarışçıların etaplarda kendi bileklerine güvenmeleri gerekir. Alyan denince kült bir bilim kurgu filmi düşünmemesi, yeri geldiğinde MacGyver edasıyla doğaçlama çözümler bulup aracını çadır kampına gelecek hale getirmesi gerekir.

Carlos Sainz efsanesi

Nice görkemli isim, Dakar'ın yollarında boncuk boncuk terledi. Sebastien Loeb, Fernando Alonso ve Robby Gordon gibi şampiyon pilotlar umut verse de, başka serilerden gelenler genelde Dakar'da hüsrana uğrarlar.
Bir istisnamız var tabii: Red Bull sporcusu Carlos Sainz. İki kez Dünya Ralli Şampiyonu 58 yaşındaki El Matador, her zaman favori. WRC'den gelip Dakar'da kazananların yolunu açan Ari Vatanen'i de hatırlamak lazım. Yine de, öyle dışarıdan gelip hemen Dakar galibi olamazsınız.

Bunun nedeni belli: Dakar'da kolay yol yok. Teknolojik bir avantajla rakiplerinizin önüne geçemez, ne olursa olsun hızlı gidip en hızlısı olamazsınız. Başarıya giden yol, emek vermekten geçer. Zaman harcamalısınız. Daha çok, ve daha çok zaman. Buraya geldiyseniz zaten önemli bir hayat dersi almışsınızdır: Finişe gelmenin en kıymetli olduğu yarışlar kuşkusuz en zorlu yarışlardır.

Rakamlarla Dakar

3: Ortalama olarak, fabrika takımı sürücüleri bile her yorucu günden önce gece başına sadece altı saat uyurlar. Ekip ise genellikle sadece üç saatlik uykuyla hayatta kalır. Ralliyi tamamlamak şöyle dursun, her gün başlangıç ​​çizgisine gelmek bile inanılmaz bir zihinsel güç gerektirir.

400: Dakar’da yiyecek en büyük problemlerden biri. Eğer besleneceğiniz zamanı iyi ayarlamazsanız, rota boyunca bulunan 400 yiyecek noktasından birini bulmak zorundasınız. Yiyecek barı:

14: Dakar’da araçların içinde sürekli bir kıyafet yığını bulunuyor çünkü ekipteki herkes sıcaklarda 14 gün boyunca tişört değiştirmek zorunda.

100’den fazla yedek lastik: Yukarıda tamiratın öneminden bahsettik. 100’den fazla yedek lastik de ekiplerin taşıdığı bir başka yük.

40: Bir takım ise 40 kişiden ulaşıyor. Mekanikerler, ulaşım sorumluları, sürücüler… Devasa bir operasyon.

Dakar Rallisi, 1-14 Ocak’ta düzenlenecek.