Avrupa’da 7 maç, sıfır mağlubiyet, hiçbir maçta geri düşmeme ve zincirin son halkasında Camp Nou performansı…

Galatasaray, grup aşamasını lider bitirdiği ve kendisini otomatikman Mart ayına atabildiği Avrupa’da unutulmayacak bir 90 dakika daha çıkardı.

Aslında sarı-kırmızılı ekibin ligde ve UEFA Avrupa Ligi’nde aldığı sonuçlar arasındaki tutarsızlığın ve Avrupa başarısının nedenlerini hem “9,15 Podcast” içeriklerinde hem de “Galatasaray’ı liderliğe götüren oyun” başlığında ele almıştık. Barça deplasmanı, bu içeriklerdeki anlatının devam filmi gibi oldu.

Fatih Terim döneminde olduğu gibi Torrent ve ekibi de rakibinin yerleşik hücum oyunundaki tüm zaaflarını açığa çıkaran bir savunma yapısıyla sahadaydı.

Detaylara girelim.

Barcelona’nın set yerleşimi ve açıklar

Xavi’nin gelişi ve devre arası transferleriyle birlikte yükselişe geçse de Barcelona halen güçlü bir set oyunu oynayabilir durumda değil.

En başta, takımın stoper hattının en az birini oluşturan Eric Garcia ya da Pique ile yüksek tempolu ve geniş alanda oynanamama sorunu yatıyor. Zira her iki oyuncu da açık alandaki problemli yapıları ve zayıf atletizmleriyle dar bir bölgede oynamaya ihtiyaç duyuyor.

Bunun yanında Barcelona, takımı ceza sahası ve çevresine yerleştirecek, sırtı dönük oyunu güçlü bir santrfora sahip değildi. Direkt bu özellikleri taşımasa da forvet yarasına merhem olabilecek Aubameyang da sağlığına ve formuna yeni kavuşuyor.

Katalan ekibinin kanat rotasyonunda her oyuna uygun tek parça Ansu Fati ancak uzun süredir sakat durumda. Adama Traore açık alan bulamadığında tempoyu bitiren, tamamen bire bir eşleşmeler oynamaya çalışan ancak final pası ve orta kalitesi zayıf kalan bir oyuncu. Dolayısıyla koşabileceği alan bulduğunda etkili oluyor.

Ferran Torres bire bir yeteneği en düşük kanatlardan biri olmasına rağmen gezgin bir santrforla birlikte oynadığında onun açtığı alanlara girip gol vuruşu yapabilecek bir isim. Burada da bahsettiğim santrfor eksiği ve ters kanatta oynayan Adama Traore’nin yerleşimi bozması gibi sorunlar yatıyor.

Tüm bu şartlar içerisinde bana göre rakiplerine en büyük tehdidi oluşturan Dembele de patlayıcılığına, adam eksiltme kabiliyetine ve çift ayağını kullanabilme meziyetine rağmen bunları skora dönüştürmekte zorlanan bir oyuncu.

Barça, orta sahasında Rakitic, Paulinho ya da Vidal gibi farklı aksiyonlar içerisinde fazla sayıda gol çıkarabilecek parçalara da sahip değil.

Dolayısıyla Katalan ekibine karşı oynamanın altın bir kuralı var: Ne olursa olsun koşacak alan vermemek.

Hele ki forvet pozisyonunda Memphis Depay’ın sahaya sürüldüğü, doğal olarak ceza sahasında hacim kaplayan neredeyse hiçbir oyuncunun olmadığı bir ortamda…

Bu kaide, Galatasaray’ın grup maçlarında izlediği yol ile doğrudan örtüşüyor.

Galatasaray’ın en güçlü silahı: Yerleşik savunma

Özellikle dar alanda ve sırtı dönük oynama becerisi kısıtlı oyuncu sayısı fazlalığı nedeniyle Galatasaray’ın ‘sahanın hakimi’ olarak oynamakta zorlandığına pek çok içerikte değinmiştik.

Bununla beraber, Avrupa arenasında sarı-kırmızılı ekip çok güçlü bir set savunması örneği gösteriyor.

Defans dörtlüsünün önündeki Taylan ve Berkan’la beraber altılı blokla merkeze kümelenen Galatasaray, rakiplerini tamamen kanatlardan oynamaya yönlendiriyor. Topu taç çizgilerine çeviren rakipler haliyle sahada genişliyor. Sarı-kırmızılı ekip, topu kazandığında bu genişliği kullanarak kontratak fırsatları yakalamaya çalışıyor.

Bu kontratakları gerçekleştirebilmek için santrforun ya da kanatlardan en az birinin yüksek top alabilmesi kıymetli. Grupta Diagne ve Halil’in yaptığını Barça deplasmanında Babel yaptı.

Bu durum, kendini sol taç çizgisine atan Kerem’in geçiş oyunlarında çok sayıda 1’e 1 yakalayabilmesine olanak tanıdı. Bunlardan birinde Dest’i geçip takımını öne geçirmeye de çok yaklaştı.

Barcelona deplasmanında izlenen, grup aşamasında da liderliğe götüren kusursuza yakın planın belki de tek defekti Mostafa Mohammed’in zayıf bağlantı oyunlarıydı.

Marcao, Pena ve savunma çizgisi

Elbette ki geriye yaslandığınız bir kontratak futbolunu güvenilir stoperler ve kaleciyle oynamanız gerekir. Misal olarak Beşiktaş, set savunmasında güvenemediği stoperlerinden ötürü Avrupa arenasında bu tip bir anlayışa gitmeyi tercih etmedi.

Hattı öne çektiğinde de gayet başarılı bir stoper olan Marcao, Camp Nou'da kusursuz bir futbol ortaya koydu. Temastan kaçınmayan, ikinci hamlesi bulunan, bekinin arkasını süpürebilen, top taşıyabilen ve gerektiğinde faul alabilen, tüm bunların yanında güvende hissetmek için sürekli bir adım geri kaçmayı düşünmeyen bir savunma liderine sahip olmak müthiş bir konfor.

Grup aşamasında Galatasaray’ın nadiren verdiği gol pozisyonları ya da uzaktan şut imkanlarında Muslera farkını hissettirmişti. Camp Nou'da, takım halinde yapılan kaliteli savunmayı gölgelememe adına birinci sıraya yazmasam da Inaki Pena’nın performansı üst düzeydi.

Açık alanda çeviklik problemi çeken ve yüksek top alabilen forvetlere karşı kendini geri kaçıran Victor Nelsson, takımın geriye yaslandığı ve Luuk de Jong girene kadar hava topu silahı barındırmayan rakibine karşı müthiş bir partnerlik örneği çıkardı.

Doğru kumarlar

Elbette ki genel şablonun dışında bu performansı ve sonucu anlamlandıran detaylar da mevcut.

Baskın rakiplerine karşı savunmayı ön plana çıkardıkları futbol anlayışları sergileyen ekipler genellikle bir şeyi unutuyor: Gerektiğine kaleye nasıl gider, rakibi nasıl iteriz?

Bu mentalite, maçta gelişebilecek her türlü tehlikeyi hesap etmesine rağmen topu bir türlü kullanamadığı ve baskı sürekliliğini önleyemediği için muhakkak bir noktada patlak veriyor.

Galatasaray, Camp Nou'da grup aşamasında da başvurduğu yöntemi tekrar etti ve Kerem’i çoğu pozisyonda önde bıraktı.

Bu kumar, Traore’nin Van Aanholt’la bire bir oynamasını ve hatta Hollandalı futbolcuyu geçmesini göze alan, Dest’in çıkışlarına da Berkan’la destek götüren bir anlayışı barındırıyor. Zira Traore, satır aralarında belirttiğim şekliyle açık alan bulamadığında final pası ve orta kalitesi düşük bir oyuncu olduğu için set içerisinde savunulabiliyor.

Ek olarak, kaliteli bir top kesme ihtimali içinde de Barcelona’nın ceza sahasında kafa vurabilecek bir santrforu yoktu. Maça Depay başlamış, Auba girdikten sonra sürekli sola kırılmış ve De Jong da zaten bizzat Traore’nin yerine oyuna dahil olmuştu.

Kerem’in savunma görevini kısarak önde ve çizgiye yakın tutan Galatasaray, orta alanda edindiği toplarla yıldızını koşturmayı başardı. Bu sayede hem pozisyon olanağı doğurmak, hem rakibi geri itmek hem de savunmaya nefes almak amaçlandı. Defalarca kez de işe yaradı.

Rövanşta neler olabilir?

Artık ütopik bir ihtimalden söz etmiyoruz. Galatasaray, İstanbul’da Barcelona’yı kupanın dışına itme şansına sahip.

Barça’nın kadro yapısı deplasman maçlarına daha uygun. Napoli, Camp Nou'da kilitlediği rakibine karşı evinde daha cesur ve özgür oynamış fakat verdiği pek çok kontratak imkanıyla tuzağa düşmüştü. Dolayısıyla Galatasaray’ın savunma çizgisini yine öne almaması, dar alanda kümelenmesi ve rakibine koşu alanı tanımaması gerekecek.

Xavi çok yüksek ihtimalle rövanş maçına Depay gibi devşirme bir forvetle değil gerçek bir santrforla çıkacak. Bu santrforun Marcao ile eşleşmesi halinde Brezilyalının bir harika performans daha çıkarması, Nelsson’la eşleşmesi durumunda ise Marcao’nun süpürücü rolde oynaması gerekecek.

Sarı-kırmızılı ekibin muhakkak kaliteli bir forvet bağlantısına ihtiyacı var. Mostafa Mohammed’in en zayıf olduğu nokta bu. Zaten grup aşamasında Mostafa yalnızca bir maça ilk 11’de çıkmış, bu rolü genellikle Diagne ve Halil üstlenmişti. Rövanşta Gomis’in kondisyonunu uzun süreye yaymasına ya da Mostafa’nın kariyer gecelerinden birini geçirmesine ihtiyaç duyulacak.

Ve tabii ki bu oyunu anlamlı kılan Kerem’in maça kadar sağlıklı kalması, en yüksek fizik kaliteyle çıkması gerekiyor.

Satırlara veda ederken rövanş öncesinde temsilcimiz Galatasaray’a başarılar diliyorum.