Galatasaray neyi iyi yaptı, neyi yapamadı? Hatırlatalım; bir defa karşımızda Barcelona vardı. Aralarında Napoli ve A.Bilbao gibi takımların da olduğu son 6 maçının 4'ünde 4 gol atmış bir Barcelona..

Kadro değeri 651 milyon dolar olan Barcelona oyuncu market değeri 106 milyon dolar olan ve kendi ligimizde düşme hattından geçtiğimiz hafta uzaklaşabilmiş Cim Bom’a konuk oldu. Ancak değerde 5'e katlayan İspanyol ekibi oyunda aynı çarpan etkisini göster-e-medi.

Pique ile defansın merkezini iyi kapattılar. Gomis eşleşmesinde ise ibre yine Pique’en yanaydı. Gomis, Pena’nın attığı hava toplarında istasyon görevini yapamazken uzun topların eriyişini çaresiz izlemek zorunda kaldık. Pique fizik üstünlüğüyle hemen hemen tüm topları aldı. Son adam olarak görev yapan kalecinize bu kadar çok geri pası yapmak zorunda bırakan da zaten yukarıdaki paralarda gizlenen farktı.

Marcao kritik hamleleri kadar defanstaki liderliğini bir golle süslerken kale gibi duruşuyla alkışı topladı. Ancak maçın bu skorla bitmeyeceğini herkes biliyordu. Pedri attığı golle İstanbul 'da bir Messi esintisi yaşattı. Her şey yeteneğin saha parsellemeyi hallaç pamuğuna çevirdiği bir anda olup bitti. İkinci yarının başında gelen gole Galatasaray’ın reaksiyonu gecikince de skor değişmedi.

Oyunculardan notlar...

Kerem, Xavi’nin özel sıkıştırma modeline maruz kalsa da kendine güveni ve gayretiyle takipçilerine bir ’ özel oyuncu’ sinyali daha çaktı.

Torrent, Babel'den belliki çok şey bekledi ancak Hollandalı beklentilerin uzağındaydı.. Pres oyununda ve kanatta etkisiz kalırken Mustafa Muhammed'in Gomis'in yerine girmesi ve Morutan’ın neler yapacağını merakla bekledik. Ancak şapkadan tavşanlar saçılmadı.

Barcelona kadrosunun en yaşlı iki ismi olan, 32 yaşındaki Alba ve 35 yaşındaki Pique’nin ise tecrübelerini papaz oyuncu modeliyle yansıtmak zorunda kalması çok önemli bir mesajdı. 2-1 öndelerdi ancak Galatasaray’ın baskı dalgasının başlayacağını anlamış ve ürkmüşlerdi. Bu bölümde yaptıkları kışkırtma ve çirkinlik ise dalga kıran inşasından başka bir şey değildi. Maalesef bu sinsi taktik işe yaradı ve Galatasaray’ın hızını ve konsantrasyonunu bozdu. Demek bu iki Barça futbolcusu kulübün mottosu olan ‘Bir kulüpten fazlası’ ifadesini böyle anlamıştı.

Bize ne kaldı?

Bu maçı TRT Spor servisi yerine çok sayıda Galatasaray taraftarı hatta Fenerbahçe forması giyen futbol severlerin bulunduğu bir kafede izledim. Amacım Avrupa’da boy göstermenin heyecanını tanıklık etmekti. Öyle güzel yaşandı ki.. Ankara Kızılay Meydanı’nda maçı izledikten sonra sokağa taşan insanların yüzünde başka bir hal vardı.

Ne bir söylenme ne de kızgınlık...Sanki elinden geleni sonuna kadar yapan kahramanları filmin sonunda ne kazanıyor ne kaybediyor sadece atını uzaklara doğru sürüyordu. Taraftar ise kahramanını tezahüratlar, birbirine sarılmalar ve şarkılarla uğurluyordu. Belki Barcelona’nın maç sonunda soyunma odasında aradığı derin bir gurur ise meydanı sarıyordu.

Yazımıza ‘Galatasaray neyi yaptı, neyi yapamadı? ‘ sorusuyla başlamıştık. Özet bir cevapla bitirelim. Cim Bom bizi umutlandırdı, taraftarına unuttuğu formaları tekrar giydirtti ve Barcelona'ya gergin bir korku bize ise özlediğimiz bir heyecanı yaşattı. O veciz hikayeye atıfla: Zaten biz Barcelona tur atlayamaz demedik ki, biz Galatasaray öyle kolay kolay tur atlattırmaz dedik...